Afgelopen week had ik een bijzonder goed gesprek met een onbekende.
Zoals velen weten, ben ik graag in gesprek met mensen en vind ik het prachtig om naar hun verhalen te luisteren. De laatste tijd ben ik volop bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik merk dat ik steeds sterker, vrolijker en vooral energieker word. Dit werkt vaak aanstekelijk, maar ik besef ook dat dit soms een negatieve uitwerking kan hebben op anderen. Toch probeer ik dat zoveel mogelijk los te laten en focus ik op het verspreiden van positiviteit, voor iedereen die daar open voor staat.
Terug naar de onbekende! Ze is 24 jaar, net afgestudeerd, maar weet eigenlijk niet zo goed welke richting ze op wil. Ze heeft in haar jeugd nare dingen meegemaakt, ervaringen die niemand zou moeten meemaken. Het is bizar dat ik dit al weet na een gesprek van slechts een half uur! Ik ontmoette haar tijdens een wandeling in het bos, terwijl ik op zoek was naar een mooie plek om wat foto’s en video’s te maken. Ze zat rustig op een bankje in het zonnetje met haar hond. Ik groette haar, en ze reageerde enthousiast met een "He hoi!"
Hoewel ik eigenlijk bang ben voor honden, was deze zo klein en schattig, en begroette hij mij zo vrolijk dat ik hem wel móest aaien. Lachend vertelde ik haar over mijn angst voor honden, en dat leidde tot een leuk gesprek. We kletsten wat over het weer en haar hond, waarna ze vroeg of ik lekker aan het wandelen was. Dit gaf mij de kans om iets over mezelf te vertellen, wat ik doe, en waar ik voor sta. Ik weet dat ik soms erg open ben, maar ik begrijp niet goed waarom mensen niet graag over zichzelf praten. Iedereen heeft immers een rugzak(je) met ervaringen, en daar mag je echt wel trots op zijn.
Gaandeweg werd ze steeds enthousiaster en vertelde ze dat ze het even niet meer wist. De studie die ze had gevolgd viel tegen in de praktijk, haar relatie was niet wat ze ervan verwachtte en over haar lichaam was ze ook niet tevreden. Ik vroeg haar hoe het kwam dat ze zich zo voelde. Ze wist het niet. Toen vroeg ik: "Kijk je veel TikTok?" Ze reageerde met een volmondig "Ja!" en vertelde dat ze zich vaak verveelt en voor ze het weet, is er een uur voorbij.
Ik vroeg haar wat ze van de mensen op TikTok vond. "Iedereen is perfect en altijd vrolijk," zei ze. "Ik ben dat helemaal niet en ik vind mezelf echt zó stom!"
En daar was het weer, zo’n typisch geval van het geloven het masker van manisch geluk.
We hebben afgesproken om elkaar volgende week weer te zien, en ik weet zeker dat ik haar dan kan laten inzien dat TikTok echt niet is zoals ze denkt!