De afgelopen jaren waren een achtbaan zonder veiligheidsgordel. Ik hobbelde van het ene in het andere en dacht: weet je wat? Ik doe gewoon zoals iedereen van me verwacht, dan doe ik tenminste niks verkeerd! (Spoiler: dit werkte voor geen meter.)
Vorig jaar rond deze tijd was ik er he-le-maal klaar mee. Waarom? Omdat ik zat was van mensen die over me heen liepen, zich ongevraagd bemoeiden met mijn leven (en ons gezin), en vooral: omdat ik het eeuwige iedereen-te-vriend-houden zat was. Waar die omslag vandaan kwam? Geen idee. Maar nu, een jaar later, denk ik nog steeds regelmatig: WTF?! Heb ik dat echt gezegd? Heb ik echt gewoon uitgesproken wat ik voelde, wilde of zag?!
Ja. En zal ik je wat zeggen? Het bevalt me PRIMA!
Van people pleaser naar eerlijk-ei
Nu ik bewuster leef, luister naar mezelf en focus op wat wij als gezin nodig hebben, kom ik erachter dat ik sommige dingen helemaal niet meer oké vind. Wat ik vroeger als ‘veilig en vertrouwd’ zag, blijkt eigenlijk gewoon een gigantische afknapper. Waar ik mezelf eerder in bochten wrong om conflicten te vermijden, stel ik nu kritische vragen. Ik wil diepgang in mijn relaties of en hier komt ‘ie ik plaats serieus vraagtekens bij sommige vriendschappen en kennissen.
En weet je wat ik nu pas écht irritant vind (terwijl ik me eraan schuldig heb gemaakt)? Vermijden!
In plaats van gewoon met elkaar te praten, gaan mensen gissen, roddelen en elkaar polsen: ‘Joh, weet jij hoe het zit met…?’ Maar gewoon naar de persoon zelf stappen? Nee hoor, laten we vooral aannames doen en het erger maken.
Mensen raken in paniek als je eerlijk bent
De afgelopen weken kreeg ik de ene na de andere ‘vage’ situatie voorgeschoteld. Waarom? Omdat ik tegenwoordig gewoon op mensen afstap en vraag: ‘Goh, is er iets? Wil je iets weten? Kan ik ergens mee helpen?’
En guess what? Mensen raken in PANIEK als je direct bent. Sommige weten zich geen raad als je gewoon naar de waarheid vraagt of als je je anders gedraagt dan ze gewend zijn.
Waarom praten mensen niet met elkaar, maar vooral óver elkaar? Wist je dat je problemen kunt oplossen door gewoon een gesprek aan te gaan? Wist je dat je open kunt staan voor een andere mening? En wist je dat je er dan misschien achter komt dat je het mis had? Shocking, ik weet het.
Laat dat hoofd uit het zand! (en ja, het is doodeng)
Regelmatig praten Remi en ik hierover. Waarom sommige dingen nu zo anders voelen en hoe we er samen sterker uitkomen. Soms zijn we het snel eens. Soms verschillen we gigantisch van mening. Maar weet je wat? Juist door te praten, zien we in dat de ander misschien wél een punt heeft.
En eerlijk? Dit soort gesprekken aangaan is doodeng! Echt, alsof je in een horrorfilm spontaan ‘HALLO?!’ roept terwijl je weet dat er een seriemoordenaar in de buurt is. Maar geloof me, het is het waard.
Het moraal van dit hele verhaal?
Praat met mensen in plaats van over mensen.
Zeg wat je voelt, vraag wat je wilt weten.
Laat dat hoofd uit het zand en stop met vermijden (ja, ik weet dat dat veiliger voelt, maar kom op, wees dapper!).
Zorg dat je relaties écht puur zijn. En als dat niet zo is? Stel jezelf dan de vraag: past dit nog wel?
Ga het gesprek aan. Eerlijk, open en zonder die eindeloze aannames. Het kan zomaar eens verhelderend werken! 😉