Vandaag is het precies een half jaar geleden dat ik werd geopereerd. Zes maanden die soms voorbij zijn gevlogen en op andere momenten eindeloos leken. Maar wat ik vooral voel, is dat ik er een compleet nieuw leven voor terug heb gekregen.
Elke dag zonder pijn is een geschenk waar ik dankbaar voor ben, meer dan ik ooit in woorden kan uitdrukken. Het heeft me veranderd, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ik sta anders in het leven: sterker, zelfverzekerder en vrijer. Ik heb geleerd beter naar mezelf te luisteren, mezelf serieuzer te nemen. En misschien wel het mooiste inzicht: je kunt écht van jezelf leren.
Er zijn dingen die ik vroeger niet zag of niet wilde zien. Nu, met een heldere geest en een sterker lichaam, durf ik naar die dingen te kijken. Soms betekent dat dat je hulp nodig hebt, en dat is oké. Hulp vragen is geen zwakte, het is een kracht. Het was voor mij een stap die alles veranderde. Het leerde me dat ik niet alles alleen hoef te doen.
De kleine dingen maken me nu intens gelukkig. Een simpele wandeling, lachen met mensen van wie ik hou, het gevoel van de wind op mijn huid dingen die ik ooit vanzelfsprekend vond, betekenen nu zoveel meer. En soms word ik er emotioneel van, omdat ik besef hoe waardevol dit nieuwe leven is.
Ik leef weer, echt en voluit. En als ik terugkijk, besef ik dat die operatie niet alleen een fysieke verandering was, maar ook een mentale reset. Soms heb je een duwtje nodig om je eigen kracht te ontdekken. En geloof me, die kracht zit in ons allemaal.
💪❤️