Loslaten, is één simpel woordje, maar eigenlijk is het een héél moeilijk woord. Hoe vast zitten wij in onze denkwijze? Hoe vaak denk je wel niet wat andere ervan zullen vinden?
Het komt telkens terug, iets los moeten of willen laten.
Hoe moeilijk vind jij het om iemand los te laten die te veel negatieve energie kost? Of omdat je merkt dat het jou niks meer oplevert en het eenrichtingsverkeer is? Dan moet je durven om iemand of iets los te gaan laten en voor jezelf te kiezen en dat is KEI moeilijk!
Een ander voorbeeld:
Hoe vaak denk jij wel niet; wat zouden zij er van denken? Of, dat ga ik niet doen, want wat zullen ze allemaal wel niet denken? Hoe vaak kies jij voor iets wat juist JIJ wel zou willen doen?
Loslaten is het moeilijkste wat er is. Meestal gaat het gepaard met verdriet of woede omdat je iemand moet gaan loslaten die toch een korte of lange periode intensief in jouw leven aanwezig is geweest. Maar loslaten kan ook heel bevredigend aanvoelen en je een enorme positieve boost geven. Vul zelf maar eens in wat jij moeilijk vindt om los te laten en ga eens op onderzoek uit in jezelf waarom je het zo moeilijk vind. Is het omdat je bang bent dat het nooit zal lukken, of is het omdat je bang bent voor wat andere mensen om jouw heen er van zouden vinden?
Ikzelf heb altijd heel veel last gehad van meningen van anderen en trok dit erg persoonlijk aan. Jaren geleden zat ik in een speeltuin met 2 dames. Die waren een andere meid aan het bekritiseren over hoe dik ze er wel niet uitzag in die afschuwelijke legging. De dame in kwestie vond ik er geweldig uit zien, ik denk dat we dezelfde leeftijd hadden en net zoals mij stevig gebouwd is. Resultaat; ik heb jaren geen legging meer aan durven trekken.
Nu achteraf lach ik er om maar ik heb echt duizenden van deze voorbeelden. Eerlijk, ik vond mijn leven toen helemaal niet zo leuk als dat het van buitenaf leek. Ik kleedde mezelf en ik was sociaal op de manier waarop ik dacht dat het hoorde en ik nam alle kritiek en goed bedoelde negatieve adviezen graag ter harte.
Puntje bij paaltje was, dat ik ontzettend onzeker was over alles en iedereen, bijna niemand volledig vertrouwde en ik mezelf niet goed genoeg voelde.
Poeh, dat is eruit! Wat lucht dat op! Want, ik voel mijzelf helemaal niet meer zo! En merk dat ik nog steeds mag groeien in het feit dat ik mezelf mag en kan zijn, niet alles persoonlijk op mijzelf hoef te reflecteren en ik sterk genoeg ben om los te laten.
Wat zou ik dit andere mensen ook gunnen. Om mij heen zie en voel ik zoveel verdriet van mensen die vastzitten in hun eigen negatieve denk en leef wereld.
Het leven is zo mooi, laten we het samen nog mooier maken!
Mocht je na het lezen van deze blog de moed hebben om ook voor jezelf te kiezen maar vind je de stap te groot een sessie in te plannen? Dan mag je altijd kiezen voor een whatsapp sessie! laagdrempelig en waar jij maar wil!
tot snel!