Zwemles is hier thuis een groot iets. Een negatief groot iets wat telkens terug blijft komen.
Onze thomas heeft zoals jullie hebben kunnen lezen iets meegemaakt in het zwembad en is toen een angst gaan ontwikkelen in het water. Hij is bang dat hij stikt of verdrinkt. Vorig jaar zijn we dus gestopt met zwemles omdat het echt niet meer ging. Ik ben toen samen met hem iedere week gaan zwemmen. De angst zat zo diep dat hij in het begin niet eens in het water durfde. Overal was hij bang voor. De pomp, het water, de sproeier en de douche. Na weken begon zijn zin weer terug te komen en na zijn overstap naar de nieuwe school hebben we hem ingeschreven bij een kleine zwemschool.
In september is hij begonnen en het ging echt heel erg goed. Zo goed zelfs dat hij samen met nog een ander kindje de beste van het groepje was en zijn vertrouwen groeide zo ontzettend. Tot nu… Voor de carnavalsvakantie kregen wij te horen dat hij na de vakantie mocht gaan oefenen met kleren aan omdat ze vonden dat hij wel op kon voor zijn A diploma. Wij waren natuurlijk super trots en Thomas vond het geweldig! De eerste les met kleren aan ging super goed, geen problemen en de juf was zichtbaar trots op hem. Tot de les erna… Ik was iets eerder bij zwemles om stiekem even te kijken en werd meteen geroepen door de juf met een ontzettende verdrietige Thomas naast haar. Hij was ziek, zo’n buikpijn en Thomas vloog in mijn armen. Oké, dacht ik.. Een buikgriepje zoals zovele toen… Maar tijdens het afdrogen werd hij rustiger en tijdens ons gesprek kwam ik erachter dat hij helemaal niet ziek was maar dat hij water ingeslikt had en daar zo geschrokken van was dat hij niet meer durfde. Ik ben direct naar de zwemjuf gegaan en verteld wat ik al vermoede. We hebben toen afgesproken dat hij die week erop weer gewoon met kleren aan zou zwemmen en ik in de kleedkamer zou blijven.
Heel de week is het over zwemles gegaan, hij wilde echt niet en hij werd steeds nerveuzer. Die woensdag was het een groot drama. Huilen, buikpijn en hij wilde echt totaal niet. We zijn toch gegaan en zijn angst ging zo ver dat hij bijna moest spugen. We zijn naar buiten gegaan en even rustig ademgehaald. Daarna direct door naar het zwembad. Huilen, maar hij heeft het toch gedaan! Na 3 kwartier kwam hij lachend terug en hij was zo trots op zichzelf! Toen hadden we een gesprekje met de zwemjuf wat we nu gingen doen. Thomas wilde wel graag op voor zijn diploma maar gelukkig zag ik dat de zwemjuf ook twijfelde net zoals mij. Ik stelde voor om de week erop nog even te kijken hoe het ging. De afspraak was om zonder te huilen te gaan zwemmen en tijdens de les niet te gaan huilen dan zou hij op mogen voor zijn A. Mocht het echt niet lukken zwemt hij gewoon een paar extra lessen tot het wel lukt. Thomas vond het een goed idee en ging er echt voor.
Vorige week woensdag was het zo ver. Maar, en het is echt een hele grote maar.. Ik was er niet. Ik was op vakantie en papa zou hem van de BSO halen en dan doorrijden naar het zwembad. Dus alles was anders die dag, ik was op vakantie, hij moest naar de BSO waar hij nooit is op de woensdag en papa ging mee naar de zwemles. Tijdens het ophalen bij de BSO klaagde hij al dat hij zo’n buikpijn had en echt ziek was. Remi is gelukkig wel naar het zwembad gereden en zijn samen gaan omkleden.
Toen ging mijn telefoon… Ik zat heerlijk in de zon op het balkon en Thomas was zo ontzettend verdrietig. Ik kan het niet, ik wil het niet, mama ik mis jou, ik kan nooit met kleren aan zwemmen! Ik weet niet hoe ik moet zwemmen. Jaja, en dan zit je daar… mijlen ver van een hele verdrietige zoon en een wanhopige vader. Ik ben heel rustig in gaan praten op hem dat hij helemaal niet op hoeft voor zijn A die zondag, dat hij gewoon lekker plezier kan gaan maken en hij zich niet druk hoeft te maken. Hij haalde een paar keer diep adem en ik zag dat hij kalm werd. Ik vroeg of het hielp als hij zonder kleren aan zou zwemmen. Ja zei hij, dan kan ik het. Dus hup, kleren uit en naar het zwembad. Na 5 minuten belde Remi terug en was opgelucht. Meike zei hij, ik stond echt op het punt met hem naar huis te gaan.. ik wist het echt niet meer. Maar, hij ligt vrolijk in het zwembad en het gaat prima.
Dus afgelopen zondag geen diploma A in de pocket maar afgelopen woensdag wel de stap durven zetten om zonder mij zijn angst te overwinnen en in het zwembad te springen! Mijn to-do list voor de aankomende weken? Iedere week met Thomas gaan zwemmen in het grote zwembad met kleren aan! Gelukkig ben ik een echte waterrat vergeleken met de rest van het gezin hier en is dat dus absoluut geen straf!