Onze jongste is net zoals mij hooggevoelig en doordat ik mezelf heel erg herken in zijn doen en laten kunnen we er goed over praten. Vorig jaar net voor kerst werd hij ziek.
Hij zat in groep 3 en we hadden het idee dat het allemaal wel lekker ging op school (alleen het schrijven en lezen ging niet zo lekker, maar dat zouden ze in groep 4 pas oppakken). Een griepje dachten we. Flinke buikpijn en totaal geen energie. Op mijn verjaardag (13 december) was de pijn zo heftig dat ik toch maar even naar de huisarts gegaan ben en die stuurde ons direct door naar de eerste hulp. Er werd gedacht aan een blindedarmontsteking en er werden wat onderzoeken gedaan. Zijn ontstekingswaardes waren inderdaad wat hoog maar te laag voor een blindedarm ontsteking. Na een paar dagen werd er opnieuw geprikt en de ontstekingswaardes bleven hetzelfde. hij mocht thuis lekker uitzieken. Na een weekje ging het wel weer en begon de laatste schoolweek met allemaal leuke activiteiten. Een paar dagen later moest hij zwemmen en na het zwemmen was hij erg stil en we merkte dat hij nog steeds niet lekker in zijn vel zat. Savonds moest hij spugen en wij waren opgelucht dat het er uit was. Hij bleef klagen over buikpijn en ook in de kerstvakantie was hij een hoopje ellende. We zijn na de feestdagen terug gegaan naar de huisarts en weer doorgestuurd naar het ziekenhuis. Hier kwam uit de test dat hij ontstoken lymfeklieren in zijn buik had en dit vanzelf weer beter zou gaan. We merkte wel dat zijn eetlust weg was en we hem echt moesten aanzwengelen om te eten. Hij moest maandag weer naar school en daar begon de ellende. Hij wilde die maandag echt niet, huilen, boos... ziek.. echt drama. Mijn moederhart brak en ik heb aan de juf gevraagd om me te bellen als het echt niet ging. Na de lunch belde ze op dat hij echt te ziek was en naar huis moest. Ik kwam hem ophalen en thuis viel hij direct in slaap. Hij had geen fruit gegeten en ook zijn broodtrommeltje zat nog vol. Toen hij wakker werd heeft hij een bord aardappelpuree gegeten en dat was het startschot voor bijna 2 maanden aan aardappelpuree en fruit puree. Hij at verder helemaal niks meer en was bang om te stikken vertelde hij. Wat er die dag of voor de kerstvakantie gebeurd is op school weten we niet en dat gaan we ook nooit meer weten.
In mijn volgende blog zal ik vertellen hoe het verder ging!