Eerst even over mijn bijzondere titelkeuze deze week,
Uh-huh, this my shit! Dit liedje kwam uit op 15 maart 2005 en werd helemaal grijs gedraaid. Het liedje Stond op de cd hitzone 33 en zat maanden in mijn discman en nu nog steeds in mijn Play list op Spotify. Herken je het niet? Check youtube: Hollaback Girl. Zet hem vooral in je Play list!
nou, daar gaan we met mijn schit....
Zucht, zie je wel dat ik dat niet had moeten zeggen. Ik lig al uren wakker in mijn bed na een gezellig feestje. Waarom heb ik die kleren dan ook aangetrokken? Ik zag iedereen wel denken, tjeeezus dat ziet er toch niet uit! Misschien had ik iets minder make-up op moeten doen.. Of had ik tegen haar die opmerking niet moeten maken dat ze er leuk uit zag? Er stonden lekkere hapjes op de tafel maar ik zag ze al kijken, ze pakt er weer een! Nu snap ik wel waarom ze zo stevig is. Ik had dat hapje echt niet meer moeten eten. En ga zo maar door……
De volgende dag had ik een vergadering op het werk. Tijdens die vergadering werd ik zoals altijd aangevallen door een collega omdat ik een klant had geholpen wat te lang duurde waardoor zij 2 klachten van klanten had moeten afhandelen die ik eigenlijk had moeten doen. Ik durfde niet voor mezelf op te komen en vond dat ze gelijk had. Daarna had ik nog een evaluatiegesprek met mijn baas. Hij vond dat ik meer uur moest komen werken, de zaterdag en de zondag ook diensten moest draaien want het was veel te druk. Die nacht lag ik weer wakker… Hoe had ik het aan moeten pakken, waarom heb ik niet gedaan wat zij vond dat ik had moeten doen, waarom ik zelf niet had bedacht meer te moeten gaan werken en dat de baas mij natuurlijk ontzettend vervelend vond omdat ik een gezin heb.
Vrijdags vertrokken Remi en ik met zijn tweetjes naar een hotel. Het was 1 maart 2019. Precies 5 jaar hadden we een relatie en Remi was al een aantal dagen ontzettend zenuwachtig. Ook daar maakte ik mezelf druk om.. Hij vind mij niet leuk genoeg, hij vind mij saai, hij kan veel beter krijgen…
Tot hij midden in de bossen tijdens een wandeling op zijn knieën ging. Of ik met hem wilde trouwen.. WTF! Ja natuurlijk! Nu snapte ik waarom hij zo zenuwachtig was…. Alles viel op zijn plaats en er viel zo’n grote last van mijn schouders af. We hadden het al vaak over trouwen gehad maar eigenlijk durfde ik niet meer… Stel je voor het gaat weer verkeerd na 2 maanden, wat zouden andere daar van vinden? Stel je voor hij laat mij in de steek of misschien ben ik wel niet goed genoeg om mee te trouwen. Maar het enigste wat Remi wilde was trouwen, “zekerheid” dat we bij elkaar hoorde en de liefde vieren met onze dierbaren.
Al snel kwamen wij op het idee om het anders dan anders te gaan doen. We wilde genieten van ons trouwfeest zonder de druk van het echte trouwen. We hebben uitnodigingen gemaakt dat we op een zaterdag in de tuin van mijn schoonouders zouden trouwen. Maar we zijn “stiekem” op een maandag getouwd met alleen onze kinderen en de 2 getuigen. Daarna zijn we koffie gaan drinken met onze ouders. De druk was eraf, we waren lekker getrouwd en konden die zaterdag samen genieten van ons feest met een bevriende Babs die ons in het onecht verbond.
Maar zelfs na ons huwelijk bleef dat ontzettende vervelende stemmetje de overhand houden. Dat negatieve stemmetje was zo ontzettend aanwezig dat het steeds moeilijker werd om echt te kunnen leven. Ik vond dat ik dat stemmetje “verdiend” had. Ik was toch niet goed genoeg, ik kon niks en niemand vond mij aardig. En als iemand mij het tegendeel bewees op wat voor manier dan ook, kon dat stemmetje dat zelfs omdraaien naar iets negatiefs.
Eind 2019 zijn Remi en ik op huwelijksreis geweest. Net voor dat de corona zich bekendmaakte. Dit was onze eerste vakantie als man en vrouw, vriend en vriendin en geen mama en papa. (toen ik Remi leerde kennen was ik natuurlijk al moeder…) Deze vakantie heeft zoveel meer voor ons betekend! We zagen beiden in dat ik een hoop oude schit moest gaan verwerken om wel gelukkig met vooral mezelf te kunnen worden
Dit jaar zijn wij 10 jaar samen en 5 jaar getrouwd. Wij zijn getrouwd met het liedje Rollercoaster van Danny Vera. We dachten dat die 5 jaar voor ons huwelijk een Rollercoaster was, vandaar de keuze dat we dit liedje wilde draaien. maar ik kan jullie vertellen dat we gewoon in die Rollercoaster zijn blijven zitten en ik Remi ontzettend dankbaar ben voor zijn geduld en liefde.
Ik kan zeggen dat ik de afgelopen 5 jaar al mijn schit uit mijn rugzakje heb gesodemieterd. Ik kan genieten van de meest onzinnige dingen en misschien is het allerbelangrijkste wel dat ik voor mijzelf en voor mijn gezin op durf te komen. Soms zit ik na een hele fijne dag op de bank en denk ik TJEEEEEZUS heb ik dat serieus gedurfd???? Heb ik dat echt gedaan??? Heb ik dat echt gezegd???? WAUW!
Enne, dat piekeren in bed? Slapeloze nachten? Nee hoor! Die heb ik niet meer. En dat negatieve stemmetje? Dat is misschien nog wel het allerbelangrijkste! Tuurlijk heb ik die nog wel ergens. Maar eigenlijk moet ik daar stiekem heel hard om lachen.
Wil je weten hoe ik dit voor elkaar gekregen heb? Ik vertel het je graag, maar nog beter is het om het je te laten voelen, te laten ervaren en vooral om er zelf mee aan de slag te gaan!
Tot volgende week!